We schrijven regelmatig korte stukjes. Mogelijk bemoedigen ze en zijn ze toepasbaar.
Een vreemde titel: 'Ik ben de pastor'. Het klinkt misschien zelfs aanmatigend. Toch is het belangrijk om te onderscheiden wanneer we een pastorale relatie met iemand hebben. Het definieert de wederzijdse verwachtingen.
Pastoraat is niet hetzelfde als vriendschap waarin, als het goed is, sprake is van een gelijkwaardige relatie. De een is er voor de ander en andersom. Een pastorale relatie komt tot stand wanneer je bij iemand geroepen wordt om de rol van pastor op je te nemen. Als iemand zegt: 'Ik help pastorale hulp nodig. Wil je mij helpen?' Dan kun je zeggen: 'Ik ben de pastor'. De ander doet een beroep op je.
Een pastorale relatie ontstaat ook wanneer je vanuit de kerkelijke gemeente de verantwoordelijkheid toevertrouwd hebt gekregen. In dat geval ga je vanuit die ontvangen verantwoordelijkheid bij anderen op bezoek. Hier is van belang dat de ander jouw taak en verantwoordelijkheid vrijwillig erkent.
Wanneer we zeggen: Ik ben de pastor, dan dient dat te zijn onder de leiding en het gezag van de Goede Herder.
Want u was dwalend als schapen,
maar nu hebt u zich bekeerd tot de Herder en Hoeder van uw ziel.
Zie 1 Petrus 2:25.
We hebben ons gekeerd richting de Goede Herder. In die afhankelijkheid mogen we met Hem mee zorgen voor anderen. Dan kunnen we, in gesprek met een ander, met duidelijke verwachtingen elkaar tot zegen zijn.