Buiten het hoofdkantoor

Zowel wij als onze gesprekspartner lopen soms het risico om alleen maar verstandelijk bezig te zijn. In het hoofdkantoor, als het ware. Nadenken en overwegen is belangrijk. Het is ook belangrijk om te luisteren naar ons gevoel.

Ons hoofd geeft ons maar de helft van de informatie die beschikbaar is, bijvoorbeeld tijdens een gesprek. Ons lijf geeft ons belangrijke aanvullende informatie. Buikpijn, tintels in armen of benen of een stijve nek; het zijn signalen van ons lijf die iets te zeggen hebben.

Vraag het je eens af, bijvoorbeeld tijdens een gesprek. Hoe gaat het met mijn ademhaling? Is de ander gespannen? De ander kijkt verdrietig – wat voel ik daarbij? Wat doet het met mij wanneer de ander me dit vertelt? Wat doet het met de ander wanneer ik reageer?

 

U was het Die mijn nieren vormde,

Die mij weefde in de buik van mijn moeder.

Ik loof U voor het ontzaglijk wonder van mijn bestaan,

Wonderbaarlijk is wat U gemaakt hebt.

Ik weet het, tot in het diepst van mijn ziel.

 

Zie Psalm 139.

 

Let op je lijf. Het is door God geschapen. We mogen God ermee prijzen – tot in het diepst van onze ziel.

Denk ook eens aan de vele "lijf-gezegden" die we hebben: schrik om het hart, schaamrood op de kaken, knoop in je maag, lood in de schoenen, keel dichtgeknepen, gebalde vuisten en meer. Het zijn manieren om aan te geven dat het lijf ook iets wil zeggen.

Je kunt hiernaar luisteren door je hoofdkantoor even te verlaten en, in het hier en nu, te zien, proeven, voelen, ruiken en kijken.